Tietze's syndrome is a benign, self-limiting arthropathy, without purulent character. The disease most often involves articulations: sternocostal, sternoclavicular, or costochondral joints. The characteristic symptoms are tenderness, pain and edema involving one of the aforementioned joints on one side. Diagnosis of Tietze's syndrome is based on physical examination (increase of palpation tenderness in the affected joint), laboratory tests (increase of inflammatory parameters) and imaging studies (USG, MRI). Differential diagnosis of Tietze's syndrome is based on exclusion of costal cartilage inflammation, coronary syndrome and inflammatory changes in the lung and pleura. Most commonly the treatment is conservative, in resistant cases surgical.
Zespół Tietzego jest łagodną, samoograniczającą się artropatią, która nie ma ropnego charakteru. Choroba obejmuje najczęściej stawy mostkowo-żebrowe, mostkowo-obojczykowe lub połączenia części chrzęstnej i kostnej żeber. Charakterystycznymi objawami są: tkliwość uciskowa, ból i obrzęk obejmujące po jednej stronie któryś z wyżej wymienionych stawów. Diagnostyka zespołu Tietzego opiera się na badaniu fizykalnym (wzrost tkliwości palpacyjnej w obrębie zajętego stawu), badaniach laboratoryjnych (zwiększenie parametrów stanu zapalnego) i badaniach obrazowych (USG, MRI). W diagnostyce różnicowej zespołu Tietzego bierze się pod uwagę zapalenie chrząstek żebrowych, zespoły wieńcowe oraz zmiany zapalne w obrębie płuc i opłucnej. Najczęściej stosuje się zachowawcze metody leczenia, a w przypadkach opornych – metody zabiegowe.
Keywords: Tietze’s syndrome; arthropathy; sternocostal articulation.